میخواهم در شیوه ی زندگی یا آنطوری که خارجی ها می گویند لایف استایل خودم تغییراتی ایجاد کنم.هر چند این پروژه از چندی پیش با حذف یکی از بازی های کامپیوترم که خیلی وقتم را تلف می کرد شروع شد.البته تحملش خیلی هم برایم سخت نبود.هنوز یک بازی دیگر (وارکرافت) دارم که همیشه بازی می کنم.روزی چهار-پنج ساعت!میدانم فاجعه است.حالا این به کنار که گاهی وقت ها دوست هایم می آیند و با هم ساعت ها فیفا بازی می کنیم!
از بازی گذشته, چند وقتی است خیلی بیرون غذا می خورم.هر روز.خیلی خوب نیست آدم بیرون فست فود بخورد یا در بهترین حالتش برود قهوه خانه و نان و لوبیا سفارش دهد.خانه که می آیم هیچ اشتهایی برای شام ندارم و معمولا چیز خاصی نمیخورم و یکراست می روم توی اتاق و پای صفحه ی ال سی دی می نشینم.آدم بالاخره باید از یک جایی شروع کند.الان که اینطوری سالم هستم نباید ناسپاسی کنم و بی مهابا هر بلایی سر خودم بیاورم.کلی آدم چاق می شناسم که یک زمانی مثل من هرچه می خوردند چاق نمی شدند اما اینقدر چیزهای بنجل و هل و هوله خوردند که بدنشان یکهو وا رفت و چاق شدند.دیابت هم شاید داشته باشند.فشار خون بالا.مشکلات قلبی.عروقی...
مسئله ی بعدی این است که من از نظر روحی اصلا به فکر خودم نیستم!فقط تظاهر می کنم که خودم را دوست دارم!آخر آدمی که خودش را دوست دارد اینقدر خودش را در معرض استرس های بیخودی و مصنوعی قرار می دهد؟اینقدر ذهن خودش را درگیر چیزهای بی اهمیت و حاشیه ای می کند؟اینقدر به حساسیت خودش اجازه می دهد سر هر چیز کوچکی آدم را ناراحت کند؟ نه! من باید واقعا خودم را دوست داشته باشم.همه جوره.شعار دادن دیگر بس است.از حالا باید به فکر عمل بود...
ای که دستت می رسد کاری بکن
پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار
قلیان هم سهمیه بندی می شود.حداکثر در هر چند ماه اجازه ی چند پک را دارم!