این را خطاب به مسوولان ورزشی کشور می گویم.سال های سال است که هرچه بودجه به ورزش کشور اختصاص داده می شود یا به جیب مبارک بعضی ها می رود و یا جیب گشاد فوتبالیست های کشور.قبلا ها همه ی پدر و مادر ها به بچه هایشان یاد می دادند بروند دنبال درس و مشق و دکتر مهندس بشوند تا نانشان توی روغن باشد اما حالا خیلی ها را می شناسم که پسرانشان را از همان سنین کم می فرستند دنبال توپ و فوتبال و تور دروازه!چون این روزها نان و روغن و بزرگی و پرستیژ و خلاصه همه چیز توی این فوتبال است!این فوتبالی که مثل مردابی ست در وسط دریای رشته های دیگر!و اصلا اجازه نمی دهد دیگر رشته ها نفس بکشند!شما را به خدا دست از سر این فوتبال نکبتی بردارید و به رشته های دیگر برسید!
راستش هرجور فکر می کنم, هیچ ایرانی نمی تواند از این همه موفقیت های ایران در المپیک امسال ناراضی باشد. شما هم مسلما مثل همه از این پیروزی ها خوشحال شده اید و دوست دارید ادامه داشته باشد وهمه ی این موفقیت ها تنها حاصل جرعه ای از دریای بودجه ی ورزشی کشور است...چند جرعه بیشتر...به داد بقیه رشته ها برسید,حالا ما هم در پرتاب دیسک مدال داریم,در کشتی فرنگی طلا داریم آن هم سه تا!با وجود تمام اجحافی که در حق عبد ولی عزیز شد.در دوومیدانی و بوکس این همه مدعی تر شده ایم.و از همه مهم تر اینها همه نیمی از استعداد های ما هستند, در ورزش بانوان ما حرف های خیلی بیشتری برای گفتن می توانیم داشته باشیم...دست از سر فوتبال بردارید...
یک خسته نباشید جانانه و از ته دل به تمام کسانی که باعث و بانی پیشرفت ورزش ایران شدند می گویم.دم همه شان گرم! دم محمد بنا و کوروش باقری خیلی گرم!واقعا همه زحمت کشیدند...
دیروز روز خبرنگار هم بود...برادر در بندم,روزت مبارک.نمیدانی چقدر دلم برایت تنگ شده است...
روز خبرنگار مصادف شد با دو طلا و دو نقره برای ایران و جایگاه 12 در جدول مدال ها!اما همه ی اینها به یک طرف,من هنوز دلم برای سعید عبد ولی می سوزد...چقدر نومیدانه خدا را صدا می زد...